نقش تعاونی‌های کشاورزی در توانمندسازی اجتماعی زنان روستایی استان تهران

مطالعة حاضر با هدف بررسی نقش تعاونی‌های کشاورزی در توانمندسازی اجتماعی زنان روستایی انجام شده است. جامعة آماری این تحقیق زنان عضو تعاونی‌های کشاورزی استان تهران به تعداد 150 نفر بودند که بر اساس جدول مورگان، 108 نفر از آن‌ها از طریق نمونه‌گیری تصادفی طبقه‏ای انتخاب ‌شدند و به منظور اطمینان و دقت بیشتر، در نهایت 118 پرسش‌نامه جمع‌آوری شد. ابزار اصلی تحقیق پرسش‏نامه‌ای متشکل از دو بخش ویژگی‌های فردی و توانمندی اجتماعی بود. روایی پرسش‌نامة مذکور به تأیید گروهی از استادان گروه ترویج و آموزش کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس و کارشناسان وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی رسید. همچنین به منظور تعیین پایایی آن، از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد (78/0 a=). نتایج تحلیل داده‌ها نشان داد که بین میزان توانمندی اجتماعی زنان روستایی، در زمان قبل و پس از عضویت، تفاوت معناداری وجود داشت به طوری که پس از عضویت، میزان توانمندی اعضا افزایش یافته بود. با توجه به نتایج حاصل از معادلة رگرسیونی، متغیرهای سابقة عضویت در تعاونی، درآمد، تحصیلات و مالکیت زمین توانستند 2/34 درصد از تغییرات متغیر وابسته یعنی توانمندی اجتماعی را تبیین کنند.